Asıl Aldanan Kim? Şiiri - Mustafa Ceylan

Biz ne oyunlar gördük bu sahnede
Ne muhteşem senaryolardı onlar...
Bir duble rakıyı, bir sözde masayı
Nice şapkalılar sunmaya çalıştı
Çıkarları için bize...

Gene de ses çıkarmadık, sustuk
Elden bırakmadık saygıyı...
Sessizliğimizi “okey”
Saygımızı “tamam” saydılar
Aldandılar...

Biz ne oyunlar gördük bu sahnede
İki değil kırk yüzlüleri
Dağ kadar yalan sözlüleri
Ve gazeteyi tersten okuyan güneş gözlüklüleri
Tamamını bildik, tanıdık
Dost sandıklarımızın sandığına
Sandıklarının kilidine inandık...
İnandık, ama yanmadık oğlum! ..

Biz ne oyunlar gördük bu sahnede
Köpekleri, köpekleşenleri
Göbekleri, göbekleşenleri
Zehirli şekerler taşıyıp cebinde
Karga kesilenleri
Ve onlara bakan leşleri
Hepsini, ama hepsini bildik...
Komedyendiler hepisi oğlum
Tıpkı senin gibiydiler,
Eğlendik...

Biz ne oyunlar gördük bu sahnede
Kıvıranları, esip savuranları
Ağzı açıldığında çevresine
Dünya üstüne dünya kuranları
Doyuranları, duyuranları
Emir bekleyenleri, buyuranları
Cümlesinin, ama cümlesinin gerçeğine
Vakıf olduk...
Tıpkı senin gibiydiler oğlum
Hatıralarla dolduk...

Biz ne oyunlar gördük bu sahnede
İşi düşünce bal satan
Düşmeyince dal koparan
Ne kabiliyetli oyunculardı onlar...
“Sayısalda altı tuttu” dedim de yalancıktan
Kuyruğunu bacaklarının arasına kıvırıp ta
Peşim sıra koşanlar, sahte akrabalar, akranlar,
El öpenler, yalananlar, küs iken sarılanlar...
Tıpkı senin gibiydiler kuyruklum, oğlum
Cümlesine el-ense çektik,
Toz oldular, toz oldular...