Âşıksın Gönül Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

- Vangölü'nün eşsiz güzellikleriyle donanmış olarak, Doğu'da bir yerde 'saklı bir tarih bahçesi' olarak duran, Ahlat, Adilcevaz ve Tatvan gibi sahil beldeleriyle de gönüllere taht kuran ama onca güxellik ve onca tarihi özellikleri taşımasına karşın, bir o kadar da sahipsiz kalan güzel Bitlis'e ve orada yaşayanlara sevgilerimle...

ÂŞIKSIN GÖNÜL

Bezek-bezek, bezeniyor düşlerim,
Derinden derine, âşıksın gönül.
Adı; “Zeyno” desem, yalan söylerim,
Sen başka birine, âşıksın gönül.

Kırıktır telleri, gönül sazımın,
Çekilmez acısı, sevda nazımın.
Mutki’de çift süren köylü kızının,
Topraklı terine âşıksın gönül.

Bu dünyada, gönül verdin birine,
Gem tutmuyor, vursalar da diline.
Süphan’ın karına, Ahlat İli’ne,
Nemrut’un Gölü’ne, âşıksın gönül.

Bir keklik sesine, çam gölgesine,
Reyhanın rengine, bal teknesine,
Çağlayıp ta, kopan suyun sesine,
Bitlis Deresi’ne, âşıksın gönül.

Yiğidin sözünden dönmeyenine,
Ateşin yıllarca sönmeyenine,
Mavzerin omuzdan inmeyenine,
Mertliğin serine, âşıksın gönül.

Sevdasız gönüle sual sorulur,
Öyle sevda çek ki, ölsen durulur.
Dolmalar sarılır, toylar kurulur,
Davul-zurna sesine, âşıksın gönül.

Gölün kıyısında Adilcevaz’a,
Köçer Kızı’ndaki sınırsız naza,
Kışına, bahara, güze ve yaza,
Bu şehrin merdine, âşıksın gönül.

Tatvan’da maviye, Nurs’ta yeşile,
Hizan’da Gayda’ya, Mutki eline,
Zeydan’a şan veren o Sarayil’e,
Toprak zerresine, âşıksın gönül.

Şifadır orada tüm ılıcalar,
Altun Kalbur serin, gönlüme dolar.
Kapanmıyor içimdeki yaralar,
BİTLİS’in DERDİNE, ÂŞIKSIN GÖNÜL.