Aşıkların Yalanı Şiiri - Levent Özrenk

Bir leş gibi kokup ölünce sevdiğin,
Eskisi gibi onu sevemeyeceksin.
Hemen olmasa da bozulur sevgin,
Zaten yarımdır insanların sevgisi.

Yalanlarını bilirim ben insanların,
Âşıkların hep sevmedikleri kesin.
Ölünce âşıklardan biri, gözlerini kapayınca
Ötekisinin güneşle başlar mutluluğu.

Herkesi siz sevince pisleşti duygular,
Sizler aşk diye bir şey bırakmadınız.
Bulutlardan hangisi üzerinizdeyse sizler
Hemen ona koşup, âşık olup sevdiniz.

Aşk kendi kendini gerçekleştiremez.
İnsanın kendisidir aşkı gerçekleştiren.
Dünyada insan olmayınca aşk için,
Aşk yok bu dünyada, bir yalan.

Siz, güya aşka bağlı erdemli kadın,
O ölünce yakışıklı biriyle evlenirsiniz.
Siz de çok büyük bir âşıksınız sayın erkek,
Güzel bir kadınla evleniyorsunuz birazdan.

Kanla yaşamak ve şehvet alevlenir hayattan,
Mezarlarında çürüyüp durur eski âşıklar.
Hayallerde ve kalplerde yaşanılıp yer tutanların
Olurlar şimdiki yeni âşıkları kurtlar.

Boş verin ey büyük riyakârlar, sözde âşıklar,
İnanın sizin aşklarınız kocaman yalanlar.

3 Temmuz 2015 Cuma