yalnızların arkadaşı olmak isterken ben,
sadece gözlerinde var olmak isterken belkide
ve belkide bulmuşken seni..
parmaklarım ellerinin pamukluğuna alışmışken
ve
umudu yeşermişken aşıkların
ve
belkide artık papatya fallarıinda hep seviyor cıkıyorken
benim yüreğimden
tek bir hece dökülür..
avucuna düşer...
avucunda tutmanı umut ederdi yüreğim...
Umut BektaşKayıt Tarihi : 27.4.2011 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!