Aşıkların Ruyası Şiiri - Bayram Bölücek

İçimdeki cehennem,masal değil bu dinle:
Sanki titrek bir buse yaklaştı benliğime.
Ay altında mehtapta kucaklaştım seninle,
Çektim çektim içime sindirdim iliğime.

Soramadım,göremedim bana olan hasreti,
Eğildim kulağına hıçkırarak eğildim.
Birden unutuverdim içimdeki nefreti,
Yokolmuştum sinende sanki ben,ben değildim.

Bir sıcaklık hissettim ama buzdan bir kalıp,
İçimdeki yangını söndürsün istiyordum.
Birden eriyiverdim,alev gözlere dalıp,
Beni göz bebeğinde döndürsün istiyordum.

Saçlarının her teli ışıl ışıl yanarken,
Biriyle sarıversen gırtlağımı sessizce,
İnan acı duymazdım son kez seni anarken,
Alevde kaybolurdum tek telde nefessizce.

Bu gün hasrette buldum tüm iksirli düğümü,
Çözdüm çözdüm ulaştım sonsuz aşk ülkesine.
Ben neyi kucakladım okyanusu, göğü mü?
Kapılmıştım arzuyla fısıldayan sesine.

Seviyorum diyordun,seviyorum seni ben,
Bu sevgi yok dünya'da artık ona elveda.
İkimizin ruhuna biçilsin sonsuz kefen,
Sonsuzluk ülkesinde gizlenmiş bize sevda.

Anlıyorum sevgilim artık dünya dar bize.
Çıkalım sonsuzluğa,erelei hülyamıza.
Sevgiden daha yüce,ebediyyet var bize
''Aşıkların Rüyası'' diyelim rüyamıza