Aşıkların Ölüyor Şiiri - Muhammed Seçkin

Bir sabah andında söylenen sen miydin ki, kaldırıldın müfredattan
Sen güneşin habercisi ey sultanım, ben gece bekçisi yollarda virânım
Karanlıkları oyarak bir bir açıyorum sen ışıklarını dünyanın
Güneşi görünce donan bir devim oysa ki.
Boşunadır bunca çile dini anlatılarda
Fark edilsen, bir bilinsen, kavuşulacak yaradana.
Sana aşık olanlar neredeler;
Hepsi masum, belki hasta, belki ağlıyorlar şimdi.
Biri şanslı olacak, yanında olan, senin istediğin kişi.
İşte o kişi elmayı yiyene kadar cennette kalan Adem misali.
Bırak artık, kalbim paramparça oldu yollarda
Bırak ki, kazsınlar mezarımı, yeter dünyada çürüdüğüm
Aşıklarının yeri neresi göster bana,
Orada sonsuza uyumak isterim.
Uğrunda öldüğüm sen, yaşayan sensin
Bilemezsin kanayan yaramı, kapatsan da açılacak, gelsen de açılacak bir yaradır o
Dikiş tutmaz sen yarasında, gelsen artık ne fark eder? Sen İsa değilsin, diriltemezsin bedenimi.
Hazreti Muhammed'in, dolunay'ı ortadan ikiye bölünmüş dünyasında
Senin aşıklarını ikiye bölmen bir mucize midir?