Aşıkların Gönlü Şiiri - Mehmet Gökdoğan

Aşıkların gönlü; gönlü tunç olur,
Gecesi gündüzü; yâre düş olur, yâre düş olur
Yârinin gözleri; ona taç olur, ona taç olur
Sevmeyenin gönlü; gönlü taş olur, gönlü taş olur.

Yârinin gözü gözü; ona taç olur.
Sevmeyenin gönlü; gönlü taş olur, gönlü taş olur.

Herkesin gönlünde bir sevda olur, bir seven olur
Olmayanın gönlü; kararır, durur.

Sevdiğinin gözü; bir deniz olur, bir derya olur
Sevda aşk diye; dalar derya’ya, dalar derya’ya
Baktıkça yüzüne; dalar derine, dalar derine

Her baktığı yerde; hep onu görür, hep onu görür
Vurgun yemiş gönül; Sahile vurur, kıyıya vurur.

Sazının teline; kalbiyle vurur, kalbiyle vurur
Mızrabı elinde; bir aslan olur, bir aslan olur
Yaralı gönüle; bir ilaç olur, bir ilaç olur.
Çalınır yıllarca; bir türkü olur.
Veysel dilinde; bir nağme olur

Yazılır kitaba; bir destan olur, bir destan olur
Ferhat gözünde; bir şirin olur, bir şirin olur.
Dağılır aleme; bir yıldız olur, bir yıldız olur.
Bakarsın semaya, bir rota olur.
Olur Paramparça; bir nota olur.
Türkülere beste; bir ağıt olur.

Aşıkların gönlü; gönlü (gönlü) bilinmez.
Her sevene aşık aşık denemez.

Aşıkların gönlü gönlü bir pınar olur,
Sevgi sevda aşklar burda olur. (burda olur)
En güzel muratlar aşıkta olur.
Seven sevdasını kalbinde bulur.

Dertli gönüllere bir derman olur.
Acı çekenlere bir tatlı olur.
Filiz veren güle bir rüzgar olur.