Aşıkların Dili Şiiri - İmran Esin

Rıhtımlarda soluklarken hasret kokan denizi
Kayıklara çarpan dalgalar getiriyor mendilini.
Rüzgar ırak okyanuslardan kaçırdı sesini
Ben anlamazken o eski aşıkların dilini.

Cenge tutuşmuş bulutlarda melekler
Dağlar sökülüyor birer birer
Sular tutuşmuş, görsen ne mahşer
Mendilin, sesin benimle amma
Ruhum durulmuyor bir an
Bu heyecan, bu heyecan
Söyle nerede diner.

Çatırdadı kemiklerim gökten inerken melek
Tuttu, açtı göğsümü ve çıkardı zifiri bir renk
Islık ıslık bir rüzgar uğuldadı sonra mendili sardı
Kalbime, işte o an göründü ahenk
Ve sırrı çözüldü aşıkların dilinin
Mendile döküldü ses.

Sarmaladığı kalbimde belirdi heceler
Aşıkların dilinde şöyle diyordu ‘’ Geceler
Aşkın emanetçisidir, aşk en gizli anlarda gizlidir… ‘’