Aşıklar Meclisinde Yanmak Gerek-atışmalar-

Ey yolcu dur,gerin sıra bak şöyle,
Bir ileri iki geriye gidilmez böyle.
Şaşırıp çıkmazlara düşüverirsin,
Dersin ben ne etmişim kendime.

Süz sözünü incecikten nazikçe,
Sözünü takarlar kulağına küpe.
Hiç ayrım yok ozanımın dilinde,
Ben oldum dersen savarlar yele.

Biz bu yolun erleriyiz hep birlikle,
Her birimiz coşarız gönül diliyle.
Aşık,ozana gam yok bil düzende,
Son sözünü yut,tarta tarta söyle.

İncili kaftan giyiversen atlas libas,
Bu topraklar garip,aşıkların hanesi.
Hor görüp de yırtar isen sen perdeyi,
Kalemini düşürürler toprağa bilesin.

Dedim sana evvelinde çok nasihat,
Eylemedin onu başının üstüne taç.
Oldum dersin,vardır ben de heybet,
Halkıma sor öyle ise oldun mu acep?

Gümüş Gül'üm her lakırdım bir incidir.
Kem söz etme sus bil ki yürek incitir.
Tevâzu hırkasın giymedikçe yanların,
İltifat olsan da ne çıkar cihanlar incitir.

Karşı çıkmayasın doğru olan sözlere,
Doğrudur sana paha biçilmez hazine.
Adım oldu sende iğneli çuvaldızlı şaire...
Kırmadan iğneni bir bir şiire gelme bile.