Aşıklar Meclisi Şiiri - Muammer Gökçay

Sevdayı heceledim yine bu gece
Deli gönlümün iştahlı itelemeleriyle
Merdiven dayadım göklere.
Yusufi sevdaların peşine düştüm
Yalın ayakbastım toprağın sırtına
Belki incinir diye düşündüm.
Şerha şerha açılır dedim hakikat
Üstündeki örtüyü kaldırır sandım
Ama aldandım.
İsimsiz âlemlerde bir dilenci oldum
Aşkın cellatları koparınca dilimi
Kalemim yazabildi tarifsiz hislerimi
Önce bir rüyadayım dedim kendi kendime
Bir kanun yoktu çünkü âşıklar ülkesinde
İki kere iki dört eder sandım
Ama ne hüsran
Yüzüme bile bakmadılar bir an
Kör kuyulardan sular çektim âşıklara
Kadeh kadeh içirdim bağrı yanıklara
Yine de yaranamadım ne hüsran.
Başımı koyacak sıcak bir yar bağrı aradım
Sonra anladım ki
Zamanın hep sıfır noktasından uyandım
İsyan edince obur iştahım
Âşıkların hiçbir şey yemediğini sandım
Anladım bu mekân bana fazla
Bu zaman denilen hırsız,
Ömrümü heybelere atıp çalmakta
Aşıklar meclisi aşksızlara,
Sure-i leyli garip bir lisanda okumakta

Anladım bu meydanda,
Kesretler vahdet,
Suretler gölgelerden ibaret
Kuyu yalan çöl yalan
Züleyha yalan Leyla yalan
Gerçek olan sadece
Aşkı da aşığı da
Onu var edende araman