Aşıklar koğuşu Şiiri - İsmet Anik

Her gün işe giderken bindiği o otobüs
Saat yedide geçer parmaklığın önünden
Beklerim el sallarım göstermez camdaki pus
O da içinde midir değilmidir bilmeden

Bir kaç adım koşarım ardından ümitsizce
Geçip giden zamana yetişecekmiş gibi
Hiçlikte hiç gibiyim ben delimiyim sizce
Elimi uzatırım tutuşacakmış gibi

Gün batımına doğru dönüşünü beklerim
Yokuşu tırmanırken duman görünür önce
Göremedim kapandı sarmaşık çiçeklerim
Günün yorgunluğundan şekerlemede bence
.....
Bazen sorarlar bana onu gördün mü diye
Gamzeli gülüşünü gönlümde ağırlarım
Rüyalarda görmesem bunca sevincim niye
Gelirken karşılarım giderken uğurlarım
.....
Üst ranzamda beklerken güneşin doğuşunu
Aynı vuslatın sesi uzaklardan duyulur
Bahçeye der açarlar aşıklar koğuşunu
Yola bakan gözlerim beklemeye koyulur

2010/2023 - İ.ANİK