Aşıklar Çeşmesin de Şiiri - Yavuz Değirm ...

Selviler arasında şırıl-şırıl akardı

Turnalar ötüşürdü, aşıklar çeşmesi’n de...

Taşa çarpan suları gönle neşe katardı
Aşıklar buluşurdu, aşıklar çeşmesi’n de...

Bir yudum da soğurdu, yüreğin yakıntısı

Ömre ömür katardı suyunun akıntısı
Gönüllerden taşınca, sevdanın takıntısı

Cana can karışırdı aşıklar çeşmesin de



Uzaklardan bakışan gözlerin buluştuğu,

Heyecandan titreyen, ellerin tutuştuğu
Vuslatını bekleyen dillerin konuştuğu

Sevenler görüşürdü, aşıklar çeşmesin de

Yanık yürekler ile, can suyundan içenler
Sevdanın köprüsünden,korku ile geçenler
Feleğin sillesiyle,ayrılığı seçenler
Sarılıp ağlaşırdı,aşıklar çeşmesin de

Bazen muhabbet cemi kurulurdu orada
Hal-hatır dilekleri, sorulurdu orada
Sohbetin zirvesine, varılırdı orada
Yürekler tokuşurdu, aşıklar çeşmesinde

3 Mart spor kulübü, Erzurum’a giderken
Yemyeşil bahçesin de mola vermiştik erken
Rıfat Öğrek konuşup, futbolcular gülerken
Herkes şakalaşırdı, aşıklar çeşmesinde

Ne ölümsüz aşk kaldı, ne de eski sevdalar

Güzellikler kayboldu,umutsuzdur ferdalar
Susuz kalmış açmıyor, mis kokulu verdalar.

Bülbüller ah döşürdü, aşıklar çeşmesin de

Yıllar sonra uğradım, karşılayan olmadı
Baktım suyu kurumuş, selamım da almadı

Esir etti anılar, tuttu geri salmadı

Beni gama düşürdü, aşıklar çeşmesin de



Şimdi buluşma yeri, şatafatlı kafeler

O günlerden bihaber, çekiliyor kafalar

DEĞİRMENCİ ayarsız, terazide kefeler

Yüreğine taş ördü, aşıklar çeşmesin de