Aşıklar Bahçesi Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Mehtaplıymış geceleri hep bahçeler.
Güller açarmış sabaha dek.
Ve gül dalları üzerinde ötermiş bülbül.
Her lahza içinde ağlarmış gül..
Bazen meltem esermiş gül bahçesinde;
Yapraklar hafif hafif sallanırmış yel estiğinde..
Gören yokmuş o an, bülbülle gülün ızdırabını..
Mehtaplı gecelerde maşuklarda dertli;
Dinlermiş bülbüllerin sesini..
Ağlarmış bazıları üçra köşelerde,
Seslerini duyan yokmuş, gariplerde..
Gören yokmuş, duyan yokmuş onları
Ki, şeyda-Mecnun rüyasında görürmüş Leyla'yı,
Leyla'da ağlarmış, ararmış sabaha dek..
O zaman, bülbül, güle ötermiş ağaran vakte dek.
Artık sabah olurmuş aşıklar bahçesinde;
Henüz başka bir hava, başka bir dünya;
Sahiden başka bir âlem....

Mayıs 1975