Aşıklar Şiiri - Atilla Ertuğrul

Pir elinden bade içen aşıklar
Gerçeği hayalden seçen aşıklar
Manevi alemde uçan aşıklar
Allah aşkı ile yandı diyorlar

Leyla’yı bahane edip vuslata
Bir ömür bahşedip çölde hasrete
Dünyada düşmeden gama kasvete
Mecnunda mevlayı andı diyorlar

Aşık garip gitti gurbette kaldı
Mecnun sevdası çöllere saldı
Ferhat Şirin için dağları deldi
Aşk şarabı içip kandı diyorlar

Züleyha Yusuf’u görünce şaştı
Kerem Aslı için yandı alıştı
Erzurumlu Emrah dağları aştı
Aşkın ipi gökten indi diyorlar

Şenlikte çok çekti gülmedi yüzü
Oda alamadı sevdiği kızı
Diyar diyar gezdi sırtında sazı
Nurdan aşk atına bindi diyorlar

Sümmanide sevdi ateşte yandı
Gidip Afgan diyarına dayandı
Belkide bulurum diye inandı
Bulamadan geri döndü diyorlar

Aşık olan sevdiğini özlerdi
Söylemezdi mahrem diye gizlerdi
Çıraklarda usta yolu gözlerdi
Şeyrani geçmişi andı diyorlar