Aşıklar.. Şiiri - Fatih Kocatepe

AŞIKLAR

Bir aşk ki bu yarin, gök gözünde gizli
Atan bir çift kalbin, ta özünde gizli

Aşıklar.....

Mecnunun yüreğinden, Leyla’nın gözlerine
Giden kutlu bir yolda, sabredip de durdular

Gül dalında bülbülü, bülbül ağzında gülü
Seher vakti sessizce, elleriyle sardılar

Güneşin doğurduğu, aydınlığı bırakıp
Gecenin karasında, yıldızları derdiler

Kimi zaman dağ delip, kimi zaman çöllerde
Umutsuz ayrılığın, hesabını sordular

Kaderine ayrılık, yazılmış çoğu zaman
Acı ve göz yaşını, sabır ile kardılar

Hasret haykırışında, umutları kuşanıp
Ayrılığı alnının, çatısından vurdular

Pes etmediler asla, vuslat vardı sonunda
Yollarına gerilen, zincirleri kırdılar

Kaç gece ölüp ölüp, ardından tekrar doğup
Hayallerde en güzel, şehirleri kurdular

Şahitlik etti bazen, yaslandığı ağaçlar
Aşklarını tutup da, boz dağlara kazdılar

Yıldırım ve gökleri, aldılar ellerine
Kendi romanlarını, kendileri yazdılar

Su üstünde yakamoz, yaprak üstünde katre
Alev içre dans eden, ocaktaki közdüler

Türkülerin esrarı, şiirlerin tılsımı
Ozanların dilinde, kanun gibi sözdüler

Acı ve tatlısıyla, yaşadılar bir ömür
Hesap etmedikleri, bir durumu sezdiler

Seslendiler çağların, ardındaki nesile
‘’Biz bilemedik bari, siz uyun bu usule’’

‘’Yıldız yağsa da ok gibi geceden
Bu zifire fayda vermez ışıklar
Bir vatan olmaz ise yüceden
Nasıl dolaşsın el ele aşıklar’’

FATİH KOCATEPE