Aşikara Şiiri - Bayram Kaya

Akşam oldu uyandım.
Söz ile söz duyandım.
Göz ile bu, yandım,
Teşmili akıl verem.*
Açığa güm an gerek

Düne uykuya daldım.
Kim bilir, kimlerle, kime kaldım?
Seher biçtim, örtük kaldım,
Teşmili dil gerek;
Açığa güman gerek.

Âleme nesne serem.
Nesneye fesat verem.
Âlemce bire dönem.
Teşmili, bire de, birden; cüz gerek.
Âlem birde, bire de, âlem gerek.

Seni sende sorarlar.
Seni bende yorarlar.
Güne kıyarlar, açığa giz.
Teşmili; hile zan olur,
Göze perde gerek.

Âlem düşerse vara.
Ondan ona zar ara.
Tutulmada âlemde,
Manaya, girdap gerek
Teşmili; Bir, üzere, üstü.

Biçim özde şanlandı.
Şan gözde kanlandı.
Devimle hallendi
Sınır var akılda, akıla sır gerek.**

Bir boş dola!
Boşluk birle dola.
Boşlukta yansı akıl ola.
Teşmili. Dönüşlülük gerek
Manada göz var, göze nur gerek***.

Bayram KAYA

13.01.2007

*Akıl verem: Akıl yoralım, akıl erdirelim, manasına yazıldı.
**1-Neden sorusunun sır algılanması.
2-Akıl sürekli oluşuyor olmuş bitmiş değil bitmiş haliyle evrene bakmıyor, oluş da sürekli, sonradan olacakları bilememenin, sır sayılması bilinci.
3-Akıl oluşurken duyu organları ile de sınırlanır Örneğin hava yuvarı manyetik dalgayı süzer, göz bu süzücün belli algısına uymuştur. Ay’a gidilse Ay’ın gerçek rengini hiç göremezsiniz, Orda filtre yok göz, uyumsuz düşer. Bu bilgide akla sır gerek kapsamında.
4-Nesnelerin her akıla farklı yansıması.(Hem bilgisel, duyumsal, beyin oluşumun korteks bağlantı anı kategorik kalıpları, biyo patolojik gerilik, ilerilik)
5-Düşünmenin düşünmesi, Tanrı.
***Nur: 1-Nesnelin bilgisinin akıl(nur) olarak, gözle, dışa bakılması, dışın anlamlandırılması.
2-Tanrı’sal düşünüş! Anlamlarla Tanrı’yı, herkesin kendince zanladırması, zandanda gayri olduğunun bilincinde olmasını, düşünme.