Aşikâr Şiiri - Hüseyin Muşmal

Aşikâr
Başını yastığa koyup uyursa,
Yüreğinde zerre yarası yoktur.
Derdini aşikâr edip duyursa,
Gönül yarasını sarası yoktur.

Muzdarip olmaz hiç derdinden gayrı,
Bir ömür yârinden düşse de ayrı,
İstemez kimseden gelecek hayrı,
Bilir ki ellerde çaresi yoktur.

Aşar da uğruna şu Kaf Dağı'nı,
Yoluna döker de varı yoğunu,
Harcayıp gitti hep ömrün çoğunu,
Sanki mutluluğa eresi yoktur.

“Geçti” dedi, “ömrün baharı, yazı,
Gönlüme sordum da, olmuyor razı,
Bitmedi yârimin inadı, nazı,
Gördüm ki aşk ile arası yoktur.”

Bekledi yıllarca Eşref yolunu,
Gözünü kapattı, açtı kolunu,
Vakti geçince de çözdü dilini,
“Yârin” dedi, “Bizi göresi yoktur.”