Aşikar Şiiri - Mehmet Emci

AŞİKÂR

Çalar sazımın tellerinde acının nağmesi
Damlalar aşikâr oldu yanağıma düştü,
Acılarla yanarken gönlümün her hanesi
Sırrım aşikâr oldu kelimeler şiire düştü.

Deryalar kâfi gelmez içimdeki yangına
Kırk kefede tartıyorum acep acının dengi ne
Nedametle çıktım yola sordum hâlimi bilgine
Hakikat aşikâr oldu bahtıma bin ah düştü.

İndiğim susuz kuyular boğar oldu beni
Sarıp sarmalamış sızlatır acılar bu bedeni
Cürmüm bu kadar işte beni sanırlar veli
Lal dilim aşikâr oldu lisanıma argo söz düştü.

Kime gitsem yüzüm yerde görünmez gamzem
Feleğin çemberinden geçtim yetmiyor lehçem
Zemheri ayı gibi gül açmaz gönül bahçem
Sabrım aşikâr oldu bağıma hazan düştü.

Var mıdır ki daha içeceğimiz bir yudum su
İçim kan ağlıyor nasıl yazmam olan biten bu
Çıktık insanlıktan artık edep biraz edep ya hu
Aşikâr oldu ar namus meydanlarda düştü.

Çok mu söyledim dönmez artık benim dilim
Yaralarım göz göz oldu kanar bilmez hekim
Oturup düşünüyorum da uzunca ben kimim
Fikrim aşikâr oldu zikrime sorular düştü.

Mehmet yazma artık gözler kör kulaklar tıkalı
Bedenler dövmeli erkek mi kız mı saçlar tokalı
Dünya ya bunun için mi geldim doğdum doğalı
Düşüncem aşikâr oldu şiir kitaba düştü.

Mehmet EMCİ