Aşıkane Şiiri - Ekrem Nalbantlı

Dokunup gam teline, aşıkâne söylesem
Dil olsa da divane yâne, yâne söylesem

Bağrı yanık aşıklara, sırrı beyan eylesem
Hem gönülde inlesem, hem meydane söylesem

Hak dostu dervişlerin, olsam gönül kapısı
Sükût-u lisân ile dâne, dâne söylesem

Divanelik kalsa bize, leylisiz mecnûn gibi
Her yanımız leyli olup, dil avare söylesem

Kays olanın sevdası, düşer âlem diline
Alem lisanı ile pâre, pâre söylesem

Böyle sevda adını, kara sevda koymuşlar
Bu sevdaya düşene çare, çare söylesem

Çare bulan kim ola, aşk derdinden üftade
Dokunsa yaremize nâre, nâre söylesem

Bu yare geçmez böyle, gel muhabbet edelim
Sözün bittiği demde, bir sen bir ben söylesem

Çok muhabbet nüshası, geçti hâlden elime
Bir derd-i derunuma, bir de yare söylesem

Gönül kuşun uçurup, aşıklar divanına
Yarin hoş sohbetinden, aşikare söylesem

Gönlümüz bu satveti, gördü mest-i raz ile
Hem saz ile söz ile, hem ağyare söylesem.

kays: Mecnun olarak bilinen kişinin asıl adı
âşikâr: açık, belli, meydanda
üftâde: düşkün, çaresiz.
satvet: ezici kuvvet.
mest: hazla kendinden geçen
râz: sır.
ağyâr: başkaları, yabancılar