Aşık Veysel Usta Şiiri - Duran Saper

AŞIK VEYSEL USTA

Sivas ili Şarkışla Sivrialan köyünde

Sızlanmadın güz’ünden sen Aşık Veysel usta

Yakalandın çiçeğe ışık vardı gönlünde

Nazlanmadın göz’ünden sen Aşık Veysel usta

Baban Karaca Ahmet annen Gülizar hatun

Doğdun tarla yolunda olmuşlardı bir meftun

Bebekken sobelenmiş çökmüş kara bulutun

Darılmadın sisinden sen Aşık Veysel usta

Uzun ince bir yolun piri oldun ezelden

Toprağına yüz süren biri oldun tezelden

İnsanlığa can kattın diri oldun düzenden

Yanılmadın sözünden sen Aşık Veysel usta

Gönül köşküne koydun kalbi temiz olanı

Öldürdün musibeti hileyi ve yalanı

Hak yolunda yürüdün sevdin dünya kuranı

Ayrılmadın özünden sen Aşık Veysel usta

Gözde değil karanlık senin ufkun açıktı

Sadık yarim dediğin toprak sana azıktı

Birlik bütünlük derdin bilmeyenler azıttı

Yakılmadın közünden sen Aşık Veysel usta

Ağladın gizli gizli çıkmaz dediler sesi

Gitti gençliğim derken sordun bu neyin nesi

Gönlün şefkat yaylası sazın Allah töresi

Yorulmadın telinden sen Aşık Veysel usta

Kalmadı bir hasudun bulunmaz senin hasmın

En büyük lafı ettin toprakta kaldı cismin

Şimdi yurtta dolaşır dünyada namın ismin

Kovulmadın gönülden sen Aşık Veysel usta

Değmişti kulağına Köroğlunun mert sesi

Çamlıbelde bulmuştun en güzel bir hevesi

Düştün bir yar derdine kıramadın kafesi

Yakınmadın evinden sen Aşık Veysel usta

Aldanmadın cahilin diken dolu lafına

Deryayım diyen sözler düştü sende gafına

Ameli olmayanlar girdi şöhret çarkına

Barınmadın külünden sen Aşık Veysel usta

Kendin için istedin çile bana bal sana

Duman indi başına yine çıktı yol sana

Arzuların çok yordu acımadı yıl sana

Sarılmadın dalından sen Aşık Veysel usta

Açıldı bütün sırlar bak çoğaldı günahlar

Senin hakikatında Duran gelir sabahlar

Çığ düşmüş üstümüze soğuklar alır saklar

Sorulmadın ölümden sen Aşık Veysel usta

Duran SAPER-25.10.2010 (Kültür bakanlığına gönderildi)