Aşık Veysel Şatıroğlu Şiiri - Bilal Karaman

Aşık Veysel (Şatıroğlu) Uyan Şatıroğlu duy neler oldu Lale Nergiz Sümbül açmadan soldu Etrafımız gören körlerle doldu Kimseler garibin derdine yelmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Kar altında kara toprak üşüyor Dostun tarlasına güve düşüyor Aslanın payını it bölüşüyor İnsan seyre durdu dersini almaz Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez El atına binen hür mü olurmuş Hakkı tanımayan pir mi olurmuş Alın teri yüz'e kir mi olurmuş Dert çeken derdiyle dertleşir gülmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Kuşun sütü eksik komşu masa da Kardeşlik umudu bin bir tasa da Kurtlar kuzularla dostluk kursa da Aslı haramiler vefayı bilmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Yer Demir Gök Bakır hiç'den ibaret Gelip görüp gitmek üç'den ibaret Kral köle farkı, taç'dan ibaret Mayası mert olan sözünü delmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Toprağı mülk sayan çiğnedi geçti Her kim ne ektiyse ektiğni biçti Kalbi Kabe olan şerbetin içti Gerçek seven aşık cefadan yılmaz Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Yüreği olmayan korku güdüyor Aklı gevşek olan diyet ödüyor İyiler atlara binip gidiyor Bir eser bırakan ebedi ölmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez Bila-i yi arşa çağıran deniz Daldığım deryada kalmadı bir iz Özü sözü bir birinden ter temiz Hakka aşık olan kötülük bilmez Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez ... Bilal Karaman (Bilal-İ)