Bin sekiz yüz doksan dört yirmi beş Ekim’inde
Dünyaya gözlerini açtın Âşık Veysel’im.
Sivrialan köyünde lale, gül ekiminde,
Etrafına neşeni saçtın Âşık Veysel’im.
Baban Ahmet çiftçiydi, Karaca’ydı lakabı,
Annen Gülizar Hanım bambaşkaydı adabı,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta