Aşık Veysel İle Söyleşi Şiiri - Hikmet O ...

Erenler aşkına çağırdığımda,
Dikildi karşıma göz etti bana.
Duyulması için bağırdığımda..
Şebingülü ile naz etti bana.

Karac’oğlan, Emrah dedim ağladım,
Kavalı, tulumu, saza bağladım,
Yeşil çevre aşkı diye çağladım..
“Dikilen fidanlar az” dedi bana.

Anlattım sevdayı, sevgiyi, yaşı;
Dere gibi aktı, gözden gözyaşı;
Doğruldu hafifçe, çatıldı kaşı..
Manalı hâl ile söz etti bana.

Sorduğu ilk sual Abdi Beğ oldu.
Eseri divanı nerde, ne oldu?
Özü görmeyene bir tokat oldu..
''Ölünceye kadar yaz” dedi bana.

Nerde erenlerin fermanı nerde?
Nerde dertlilerin dermanı nerde?
Duyur sözlerimi namerde, merde..
Diyerek yol ile iz etti bana.

Dedim ki durmadan çalışıyoruz,
Nimeti şükürle bölüşüyoruz,
Teknik imkânlara alışıyoruz..
“Kahraman öncüler az” dedi bana.

Gerçeğe uymayan pozlar var dedim,
Elden kaçırılan kozlar var dedim,
Gönülden görmeyen gözler var dedim,
“Uyansın, uykuyu boz” dedi bana.

Sivr’alan köyünden Sivas iline,
Can suyu verelim Şebingülü'ne,
Baş koyduk deyince Hakk'ın yoluna..
Güldü, gülümsedi göz etti bana.

Demirin tavında gördük tanıştık,
Eksik noksan birçok konu danıştık,
Varlığı, yokluğu sorduk konuştuk..
“Kaynak derinlerde kaz” dedi bana.

Köprübaşı / Şebinkarahisar