Aşık Veysel İdim
Uzun ince bir yoldan Aşık Veysel geçti.
Ana baba evlatlar öldü kaldı kucaksız.
Nice hayat gördü. Âmâ, âsu, bir gençti.
Geriye tek bir bağı kaldı, uçsuz bucaksız
Ayırmadı görmez gözlerini topraktan
Gömdüklerinden çıkardı ürettiklerini
Sakınmadı dönmez sözlerini çoraktan
Gördüklerinden çıkarttı türettiklerini
Dışına bakmaz seçmez oldu üzümlerin
Hanisi yanmış kızarmış ? Hanisi koruktu ?
Başına kakmaz, ezmez oldu ademlerin
Hangisiydi yerle yeksan ? Hangisi doruktu?
İnsan elinin erişmediği kuşundur.
Bir Aşık Veysel idim. Elde saz, dilde hece.
Aklın eğmediği söz bir bela kurşundur
Aşk ile durmadan gidiyorum gündüz gece.
Kayıt Tarihi : 25.5.2020 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşık Veysel'in TRT'de yayınlanan bir röpörtajında söylediği sözler kalmıştı aklımda. Gözümü topraktan hiç ayırmadım diyordu. İnsanları ne kadar çok sevdiğini ve maalesef geçmişte ailevi anlamda yaşadığı buhranları anlatıyordu. Sanırım çok etkilenmiş olmalıyım ki bu dizeler döküldü kendiliğinden.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!