Aşık Veysel Hayranıyım Şiiri - Nevzat Dağlı

Aşık Veysel deyince toprak gelir aklıma,
Mevsimleri anlatır, yaza hayran olmuşum.
Yeşil yârim demiştir, yaprak gelir aklıma,
Görmeden anlattığı kıza hayran olmuşum

Yârden gelen kokuyu getiren yeli sevmiş,
Uzun, ince olunca gittiği yolu sevmiş.
Dünya güzelliğini belirten dili sevmiş,
Eyvah ki bala katmış, tuza hayran olmuşum.

Aşık Veysel türküyü sevgi ile yakandır,
Bilgece bir sezişle hurafeyi yıkandır.
Sadık yâri toprağa gözü gibi bakandır,
Ben O’nun gönlündeki göze hayran olmuşum.

Güzellik para etmez âşıklar övmeyince,
Sevgiler değer bulmaz gönülden sevmeyince.
Veysel’i hasret yakmış başından kovmayınca,
Güzelin bıktırdığı naza hayran olmuşum.

Akılla, irfan ile çağa ermiş, güngörmüş,
Alime hayran olmuş, cahile hesap sormuş.
Atatürk’ün yolunda öğrenciye ders vermiş,
Okulda öğrettiği saza hayran olmuşum.

Türkçemizin ustası, âşıkların hocası,
Hayatıyla, sözüyle örnek Türkmen Kocası.
Veysel’in hayranıdır Nevzat gibi nicesi,
Anadolu yansıtan öze hayran olmuşum.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat