Onun gözleri Nur'a bakıyordu;
Güneşe, yıldızlara ne gerek.
O, her yerde cenneti görüyordu;
Ağaçlara, kuşlara ne gerek.
Sabırlıydı toprak gibi;
Acı yakar, o, şükrederdi.
Yandıkça türkü söylerdi.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
