Onun gözleri Nur'a bakıyordu;
Güneşe, yıldızlara ne gerek.
O, her yerde cenneti görüyordu;
Ağaçlara, kuşlara ne gerek.
Sabırlıydı toprak gibi;
Acı yakar, o, şükrederdi.
Yandıkça türkü söylerdi.
Sözleri deniz gibiydi.
Sazından yükselen ezgileri,
Sevgisiyle süslerdi.
Dolar mı hiç onun yeri;
O aşıkdı, o Veysel'di.
Kayıt Tarihi : 17.11.2006 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim de Aşık Veysel'e isimli bir şiirim var
okurmusunuz.
Sevgilerimle
MEHMET ALİ ŞAHİN
aşık veyseli tanımak ve yaşamak onun yaşadıklarını kalp gözüyle gördüklerini..
herşeyile mükemmel bir çalışma..
teması gibi
kutluyorum
selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (2)