Aşık Veysel Şiiri - Kâzım Özgür

Yazıldın tarihe silinmez adın;
Söylensin dillerde, Âşık Veysel’im.
Duvarda asılı çalmıyor sazın,
Dolaşsın illerde, Âşık Veysel’im.
2
Atatürk’e yazdı bunca beyitler,
Okundu dillere ezgi ağıtlar,
Ona hayran oldu nice yiğitler,
Ulaşsın yollarda, Âşık Veysel’im.
3
Birlik çağrısına daim uyardı;
Alevi, Sünni yi birlik sayardı,
Allah korkusunu kalbe koyardı,
Eserdi yellerde, Âşık Veysel’im.
4
Köyleri kentleri bir bir gezerdi,
Gözü görmez idi sesten sezerdi.
Sözleri inceler ipe dizerdi,
Sohbeti ballarda Âşık Veyselim.
5
Levh-i kalem ile yazılmış yazı,
Bir değişik tarzda çalardı sazı,
Haline şükreder, oldurdu razı,
Sabırlı hallerde, Âşık Veysel’im.
6
Benim gibi sevdi, Hüseyin Şişka,
Bizdeki tutkusu, hayranlık başka,
Hep ondan konuşur daldık bu aşka,
Yaban ellerinde, Âşık Veysel’im.
7
Eğil ey HAYRETİ, gerçeğe eğil.
Haktan başkasına eyleme meyil,
Bunlar öz düşüncen havayı değil,
Kokuşur güllerde, Âşık Veysel’im.

Kazım Özgür 20/Şubat/2010