Aşık Veysel Şiiri - Özgür Akbaba

Dolaştı vatanın her bir ilini
İyiyi doğruyu aradı Veysel
Saç gibi yıllarca sazın telini
Sevgi mızrabıyla taradı Veysel

Can dostu sazını eline aldı
Gönlünü diyardan diyara saldı
Nereye gittiyse hep aynı kaldı
Özünü yanında sürüdü Veysel

Kör oldu gözleri, sormadı neden
Dolaştı yıllarca, yoruldu beden
Saz ile beşikten mezara giden
Uzun ince yolda yürüdü Veysel

Yürüdükçe yakın etti ırağı
Suladı yeşertti dalı yaprağı
'Sadık yarim' diye sarıp toprağı
Bir ömür boyunca korudu Veysel

TürküYürekli'yim sözüne geldim
Bıraktım özümü özüne geldim
Yandım ateşinde közüne geldim
Sensiz bu yüreğim eridi Veysel