Aşık Veysel 2 Şiiri - Aşık Meydani

Yirminci asırın bir nişanıdır
Ikilikten geçti bire kavuştu
Sevdâ dergâhının dervişanıdır
Sazıyla sözüyle pire kavuştu

Selâm olsun âşıkların pirine
Sivralan köyüne yâr diyarına
Kara toprak onu bastı bağrına
Sevdiğine, nazlı yâra kavuştu

Bahçe çiçek açtı bal yaptı arı
Bunlar kuduretin sırrı, esrarı
Veysel' in nâmesi bülbülün zârı
Güller ile âhu zâra kavuştu

Yürüdü yaşadı ne günler gördü
Bel ile belledi çift ile sürdü
Bir çekirdek dikti dört bostan verdi
Toprakları yara yara kavuştu

Nasihat eylerdi ham ile hasa
Her sözü anlamlı sanki bir yasa
Ãdem'e ev oldu Musa' ya âsa
Gönlünün içinde tura kavuştu

Ferhat' ın dağları deldiği gibi
Güneşin dünyaya geldiği gibi
Çiğsenin yaprağa güldüğü gibi
Bir tomurcuk iken hara kavuştu

Ne sen var ne ben var bir tane Gani
Duyuldu cihana şöhreti ünü
Dokuzyüz yetmişüç bir bahar günü
Iki taşlı bir mezara kavuştu

Meydâni Ádemden şu ana bir bak
Güz gelir dalından dökülür yaprak
Az yaşa, çok yaşa, sonumuz toprak
Ikrarında dura dura kavuştu