Âşık Veysel Şiiri - Kenan Çarboğa

Hak’tan ilham alıp Hakk’ın sesini
Hâl ehli kalplere verirdi Veysel
Özünde duyarak pir nefesini
Mızraba aşk ile vururdu Veysel

İmanı kalbinde, sazı elinde
Gönül incitmeden kendi hâlinde
İnsanlık yolunda, dostluk yolunda
Türküyle koşardı, yürürdü Veysel

Hak bildiği yoldan dönmeden geri
Avazı doldurdu semayı, yeri
Bilinir bilinmez hakikatleri
Gönlünün gözüyle görürdü Veysel

Birliği düşledi, Bir’e inandı
Dille tasdik etti, kalbiyle andı
Vahdet çeşmesinden içerek kandı
Her nefeste coşar, erirdi Veysel

Görülmez siması şirkin isinde
Bulunmaz zerresi kesret pasında
Zalim karşısında, kin karşısında
Sevgiyi kuşanıp dururdu Veysel

Havuroğlu söyle sevda erine
Kimseler gelmedi onun yerine
İki kapılı han, sadık yârine
Salınca özlemle varırdı Veysel