Aşık ve Sarhoş Şiiri - Hüseyin Oruç

Vakit gecenin dördü,
Ben hafif çakır keyif.
Hayranlıkla vücudunu izliyorum,
Her bir parçan seyir defterimin başkahramanı oluyor.
Önce tek tek, sonra hepsiyle konuşuyorum.

Yavaş yavaş arınıyoruz üzerimizdeki her şeyden,
Önce parmak uçlarımla dokunuyorum ay parçası tenine,
Ardından, dudaklarım sana ait her bir zerreyi kucaklıyor.
Aslında hepsi sana ait değil,
Bana ait ve mecbur.
Her yanın benimle bütünleşmek üzere yaratılmış.

Sonra bir şarkının ritmine kaptırıyoruz kendimizi,
Çırılçıplak sevişiyoruz.
Seviyoruz birbirimizi,
İç içe geçmiş bacaklarımızla.

Dionysos adına,
Dudaklarından alıyorum kainatın en güzel şarabını.
Sonra;
Dünyanın en romantik ve en erotik dansını yapıyoruz.
Doruk noktasına yaklaştıkça,
Her adımda biraz daha hızlanıyoruz.
Nefesin nefesime karıştıkça,
Odamızda lodoslar esiyor.
Boynundan akan terler göğüslerime doluyor.

Tırnakların sırtıma saplandıkça,
Tenimden şaraplar akıyor.
Ve buluşunca mahremimiz,
Sönmüş tüm volkanlar patlıyor.

Dudaklarım kasıklarına kenetlenince,
Ellerin saçlarımdan hoyratça, vasıfsızca savruluyor.
Oda da nefeslerin kamçılanıyor kadın.

Ve ben;
Ayılmamak üzere sarhoş oluyorum bu meyle.
Kimliğimi bırakıyorum kuytularında.
Yeni bir gezegen keşfediyoruz,

Başım düşüyor kasıklarına, ansızın.
Ahmak ıslatan yağmurlarına yakalanmış gibi,
Sırılsıklam ve şapşal.

Söylesene Dılıstan.!
Hangi şarap kasıkların kadar sarhoş edebilir beni?

Soluklanıyoruz,
Sigara dumanına karışan hayallerimizle.
Alnımızdan boncuk boncuk ter akıyor,
Sen ben oluyorsun, ben de sen.

Başın benim çıplak göğsümde.
Kalp atışlarım iki hecelik adını haykırıyor,
Sonra;
En güzel rüyalara dalıyoruz,
Çıplak,
Aşık,
Ve sarhoş.!