Âşık ve Maşuk Şiiri - Sandra Şentürk

Hakk' a kavuştu haberini alsam bile yârdan birgün...
Sanmasin yıkılırım ...
Olur uğruna bu viran-ı gönül
Sanmasin ; ardından ağıtlar yakarım
Sanmasın ki ; ben ona hâlâ yârım
Elden de uzak ; onu sevmiş bir günahkârım...
Sanmasın ; bu cihanda hünkâr gibi yaşarım...
Ona demediler mi ?
İlahin bahçesindeki güllere erişme ; gönlünü bu uğurda vermez isen
Hiç söz etmediler mi ?
Gülünün isyankâr dikenlerinin acıtan mevkinden
Bunlar hep kendi izzet-i nefesini bahtiyar etmek arzısından
O bahçeye gayri meşru ayak bastığından...
Dünya şevki kırılır; bu âlemde aşka gurbet isen
Bir güneş doğdu diye mi semanın nimetlerine sırtını mı döndü bu âlemi seveceğim dediyse ?
Var ise bir akil ; semadan çevirir mi çehresini bu ademoğlu?
Adına derler insanoğlu ; semadan yağsa da bereket; düşse de bütün kandiller yeryüzüne...
Varır mi secdeye ? Duyar mı candan bir mahçubiyet?
Ey yâr ! Kimedir bu iblis-i gurur?
Nerede bu bizi terk-i alem eden hicabiyet ; iffet-i şuur ?
Yüreğimi kah'r eden bu aşkı cân'dan söküp atsalar deyişlerini işitir olurum ..
Ey yâr! Bana kendini ırak mi zannetti çırılçıplak benliğinin suretini görürüm ?
Gönül ırmağı derler buna ; akar gönülden gönüle...
Sanmasin âlem; ardında bıraktı bir enkaz-ı kâbe
Semavi aşk mıdır bu edebiyet-i âlem'e dek gönülde taht kursun...
Sende bende Hakk'a el aciz bir kulsun ...
Sanmasın ki barinir viran-ı gönülde bir zerre aşk
Gönlün pası kâfidir ruha vermeye ızdırap
Orada olmaz bu aşk meşk sefahat...
İbret-i âlem el- şahit ondaki aşk ; olmadı gönlüne eş...
Ona desinler ki gönül han kapısı âşıklar diyaridir ; sen kaldın bu mirata el
Yâr; can olmuş canan olamamış....
Yâr canı yananmış ; mahşere bırakmış hakkını...
Yâr yol olmuş yolcu olmuş; han olamamış...
Yâr gücenmiş Hakk'a bile ; gönül kapısından içeri davet edemezmiş.
Yâr; yel olmuş geçmiş; el kapısına gitmek ; incitir olurmuş izzet-i gururunu....
Dâr günlerde ; yarenlik edemezmiş bu ; gârip gönüle...
Aşk ; bu bâki değil amma boyun eğer mi bu hoyrat mevsime ?
Birdaha bakar mı bendeki bu sararmış takvime ?
Kadere teslimiyet dermiş avuturmuş gönlünü
Hak ne yapsın ? Irmakları kurumuş, çöle dönmüş ruhunu ?
Öyle bir ; hakikatle yüzleş ki ; görsün ibret- i âlem
Deme ; gönlüne; hakikatten uzak sözler eyleme
Kara kıştan ibaretsin , bahara gönül verme verme...
Maşuk'un feryadı semaya erişir ; indirirsen gönül tahtını miratını ...
Ne günlere kaldık Ya Hakk! Âşık hiç eder Maşuk'unu

Şahsıma aittir