Aşık Turhal Gazeli Şiiri - Hüseyin Turhal

Ne baht-ı dûn imiş ki ömrüm oldı hep zâyeler
Gönül bir yâri buldı ammâ aşkı yaşayeler

Didiler âşık ol ki derd ü mihnete şâd olasın
Meyl eyledim velî hevâ-yı yâra düşmeyeler

Gözüm yaşını silmeye ne bir mendil ne bir sâkî
Döküldü hûn-ı dil yere kimse gelip silmeyeler

Aceb bir dem midir bu devr-i aşk u şevk ü vuslat
Beni bu âlem içre kimse eyleyip sevmeyeler

Ne bülbül gibi güle feryâdım ne pervâneye nûr
Gönül kandili yandı, zevk-i şevki tatmayeler

Süründüm yollarda ben Mecnûn misâli her dem
Dostlar zannetmesinler ki bu bende gülmeyeler

Nihâyet dilde kaldı hasret, derd-i aşktan Turhal
Hakîkî zevki cânânın yanına varmayeler.