Aşık Sümmani'ye rahmet dileğimle

Kazdılar şiiri cevher çıkmadı
bıktık okumakdan onlar bıkmadı
uyanmadı gitti bir Allah kulu
Sümmani duruma böyle bakmadı

şair sıkışınca nakarat dermiş
bir tek Sümmani mi hepsi de derviş
tekrarla tıkandı şiirin yolu
gül dermek isterken otları dermiş

böylece silinir dimağın pası
sıra dayağına yok ki sopası
yaz günü başlara yağdı da dolu
yol göründü topladı tarağı tası

çoğu şiir var ki uyak kurbanı
bak üşüdün giy be şair urbanı
ne Erzurum kaldı ne Urfa Bolu
hallice gezdirir şiir insanı

adı unutulmuş gülmemiş talih
kimi şair olmuş kimisi salih
kimi zayıf kalmış kimisi toklu
yedilere karışmış çoban Salih

bazısı güldür ki misler kokulu
kimi yarıda bırakmış okulu
kaldırım üstüne sermişse çulu
dilenci sanmayın dervişlik hali

Sümmani der yare kavuşamadım
dünya gailenden savuşamadım
çoban idim ben de bir Allah kulu
rüyamda gördüm de soruşamadım

Sümmani derki;

ervah-ı ezelde levh-i kalemde
bu benim bahtımı kara yazdılar
bilirim güldürmez devri alemde
bir günümü yüz bin zara yazdılar

kadrimi bilmeze eyledim minnet
derdimi artıran görmesin cennet
sarraflar verdiler yare bin kıymet
benim kıymetimi nere yazdılar

döner mi kavlinden sıtkı sadıklar
dost ile dost olur bağrı yanıklar
aşk kaydına geçti bunca aşıklar
Sümmaniyi derkenara yazdılar

* * * *

Nimeti der ki;

halinden şikâyet etme Sümmani
hak böyle emretmiş çıkmış bir mani
bari sen dünyayı gezmiş görmüşsün
gördüğün herşeye değer biçmişsin
nasip olmuş aşk şarabın içmişsin
benim efkârımı suya yazdılar...

5/Mayıs/2011/Perşembe/Bodrum