Aşık ölmeliyim Şiiri - Abdurrahim Kahraman

aşık ölmeliyim

Sokağa atmalıyım kendimi
Önüme ilk çıkandan bir sigara otlanmalı
Parkta keskalaka biriyle şiir konuşmalı
Olmadık birine bilmediği bir adresi sormalıyım

Sövmeliyim aptal yanlarıma
Eksiklerime, fazlalarıma ya da öyle sandıklarıma

Birden kendimden korkmalı
Sonra utanmalıyım yerimden
Yenimi geniş sanıp oynamalıyım
Tek kişilik komedimi
Bıkkınlıklarımdan
on puan almalıyım

Simitçi yetime bahşiş vermeliyim gülücüğümü
Son treni bilerek kaçırmalı
Yakalayamadığım her güzelliğe inat
Aynasız bir sirk aramalıyım
Ve üç maymunsuz
Tövbekarlar kıraathanesi diye bir yer aramalı
Ya da sevgiyi koruma ve yaşatma derneği kurmalı
Tek kurucusu,tek üyesi ve tek mağduru ben olmalıyım

Salıvermeliyim makaraları

Peynir ekmek solda sıfır kalmalı
Yediğim yuttuğum hüzünlerin yanında

Bir pencerelik yer yıkmalıyım
kahpe duvarlarımdan
Gündüz güne
Gece mehtaba bakan

Günyüzü görmeliyim
Şu son virajımda
Son demimde
Bir kalp bulmuşken gözleri aşka gülen
Hatırasına hürmeten şu sefil ömrün
Aşık olmalıyım, hiç değilse
Ve aşık ölmeliyim.

abdurrahim kahraman