Aşık Mevlüt İhsani (Şafak) 'ye

Senki aşık erbabısan, söz ustası, şahısan
Zer halinden sarraf bilir; bilirsin Mevlüt İhsan
Han diyorsun şu dünyaya, gelen göçer ve gider
Mütevazı ruhun senin,böyle değil çok insan

Bağda meyve.dağda çiçek,sende söz sende şiir,
Doyumsuz bir üslübun var; esrarengiz bir sihir
Haklı haksız şu dünyanın,insanları çoksa da
Onlar için zaman andır; sende zaman bir devir…

Kırk kaç yıllık şairanım, başladım Elif ba’ya
Diyerek çok mütenasip inmişsin muhtevaya
Hakkın dili olmak kadar,halkında olmak gerek
Çünki arzda gerek vardır; elzem olan binaya…

Sen deryasın kulaç atmam; damlan olmak şansım o,
Arzum mudur? kısmet midir? Muallakta şahsım o
Sözlerine bende oldum; Taptuk Emre misali
Sevenlerin,hayranların çoktur, gerçi bahsim o….

Şair dili susmak bilmez,bunu bilirsin tabi,
Enel Hâk söyledi diye,ne olmuştu Arabi..
Sin Şin`e girdiği zaman,onun sözleri çıktı
Mevlüde ihsan pir gibi,İhsanda Mevlüt gibi…