Âşık Meramı Şiiri - Alperen Yılmaz

Üç kıtada aşk aradım sultanım.
Kutlu huzuruna kabul et beni.
Düşman elçileri dahi girerken
Bari kapılara sebil et beni.

Dağ oldu sevdamda işleyen faiz.
El uzatsan kalbim çıkar düzlüğe.
Bu murat hayati öneme haiz;
Bırakma bülbülü kimsesizliğe.

Adını anmaktan korkar haldeyim;
Duyan bir işgüzar besteler diye
Zannımca, sence ben zaten eldeyim;
Eminsin âşıktan, üsteler diye.

Pervane gocunmaz aşktan gelenden.
Yeter ki gül şâhı kızıp solmasın.
Bülbül ah çekerken; tozdan, polenden
Arıya, böceğe nasip olmasın.

Sabrımı biledim çok defaları,
Hasretini dokudum ilmek ilmek.
Unutturur çekilen cefaları
Sonunda ödüle layık görülmek.

Gönlün yâda kaysa sorumlu benim;
Sen yine de, aşka mücrim deme de...
Berhava ettiğin sefil bedenim
Sanırım arafta, sürüncemede.

Farzet, kervan kıyısında iremin.
Lakin pervasızca vurulur başım.
Hayata açılan şu penceremin
Pervazında çiseleyen gözyaşım...