Her insanın kendi ülkesi vardır içinde
Ve sevdiğini davet eder her daim yüreğine…
Maşuk aşığın yüreğine girdiğinde sürgünde midir sence? ? ...
Yoksa daha zengin ülkeye vardığından güzellikler üzerine midir kendince? …
Ne olursa olsun ülkesinden ayrılan gurbettedir bence…
Sevince, âşık ile maşuk, bir olur yürekte…
Ama yinede gariptir maşuğun hali kendinde…
Sonradan giden var olandan az bilir; ne var ne yok diye yürekte…
Gurbet nitekim maşuktaki de…
gurbet mi güzeldir sıla mı bilinmez ama;
Aşığa sıla, maşuğa gurbet yaraşır yazarca…
Peki ya aşıkta maşuk olursa..?
Kim kimin yüreğinde nasıl anlarım? ...
Âşık maşuğu çağırır; maşuk aşığı…
Hangisine sürgün verildiğini kimden sorarım…
Ya biri: ‘’ aşık maşuk oldu maşukta aşık..’’ derse ben n’aparım…
Ne gurbet kalır geride ne sıla kalır elde…
Aşık gurbete çıkar bu seferde ve maşukta tabi-sılaya döner sessizce…
Ne aşığın aşıklığı ne maşukun maşukluğu var artık yazarın elinde…
Aşık maşuka vurgundu maşukta aşığa vuruldu gizlice
Ve yazacak destan kalmadı geriye...
Kayıt Tarihi : 11.2.2010 20:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Karameşe](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/11/asik-masuk-yurek-iliskisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!