Aşık Marsavi Şiirleri - Şair Aşık Marsavi

Esti sevdanın rüzgarı,
Pervane olduk bu gece.
Çözemedik bu esrarı,
Divane olduk bu gece.

Kaynadı gönül gözesi,

Neden sonra akıl ettim,
Kandırdılar eyvah eyvah.
Mum gibi eridim bittim,
Söndürdüler eyvah eyvah.

Neye inanmışım neye?

Aldım bu başımı yollara düştüm,
Üstünde bin pare duman getirdim.
Sevda ateşinin közünde piştim,
İçimde kaynayan kazan getirdim.

Dolanıp dururken yar diye diye,

Ne söylesem eksik demiş olurum,
Yüzünde parlıyor nurdan gözlerin.
Kaybettim yurdumu sende bulurum,
Ona gider sanki burdan gözlerin.

Aklıma düşüyor yersiz zamansız,

Hasbahçe içinde güldür yârimiz,
Başka bir sevdada gözümüz yoktur.
Bu dergahta bekle demiş pirimiz,
Mevkide, makamda gözümüz yoktur.

Dostun badesinden içer kanarız,

Nerdesin diye sormayın!
Sözün bittiği yerdeyim.
Yana yana küle döndüm,
Közün bittiği yerdeyim.

Nice canlı yuva kurmuş bağrına,
Sahip çıkıp barındıran ormandır.
Bir nefes ki miras kalır yarına,
Havamızı arındıran ormandır.

İnsan için çok hizmete yarıyor,

Ozan adam yavşak yalaka olmaz,
Hakkın tarafını tutandır Ozan.
Hep ön safta durur geride kalmaz,
Zalime kaşını çatandır Ozan.

Çıkar için hiç kimseyi kullanmaz,

Balın, tereyağı, sütün, peynirin,
Çayın bile sahtesini yapmışlar.
Her yerden sel gibi akıyor irin,
Suyun bile sahtesini yapmışlar.

Artık adam gibi tartmıyor tartı,

Bizim memlekette garip işler var,
Özünden kaçana sanatçı derler.
Sahnelerde yarı çıplak leşler var,
Sedrini açana sanatçı derler.

Her dona girerler para verince,