Aşık Mahzun-i Şerif Şiiri - Mehmet Ali Onay

Türkü deryasına coşkun bir ırmak
Çağlayıp döküldü Âşık Mahsunî
Şükür nasip oldu onu tanımak
Cisminden ötelerdeydi Mahsunî

Öldü dedi ölüm ona uyar mı
Ozandı ozanlar kabre sığar mı
Anadolu’dan da fazlası vardı
Dünyayı kucaklamıştı Mahsunî

Pir Sultan’dı Şah diyordu inatla
Yunus yüreğiyle seslendi halka
İnsan ol özünü insanda pakla
İnsan-ı kâmildi Âşık Mahsunî

Dem tatdık dilinde aşklara daldık
Soysuzu yolsuzu onunla Yuh’ladık
Domdom Kurşunu’yla hop hop hopladık
Acıyı bal etti sundu Mahsunî

Âşıktı âşkı tüm insanlara
Hak’kın tarifini var onda ara
Sınıf sınıf bölüp ayırmalara
İsyankârdı sitemkârdı Mahsunî

Sazlı sözlü fikir gönül adamı
Aramaz mekanı aşmış zamanı
Farâzi kurmadı gerçek olanı
Okuyup söyledi Âşık Mahsunî

Ne olur olsa der İstanbul Muş’ta
Keramet umulmaz mezarda taşta
Ehlibey(i) t yolu Hacı Bektaş’ta
Dergâh’ın eşiği oldu Mahsunî

Şimdi ağıt boşa matem nafile
Akıtmaz gönlünü dakunmaz tele
ŞAHAKUL ne bu vefasızlık böyle
Üçüncü sayfada haber Mahsunî

19 Mayıs 2002