Âşık Kumandan Şiiri - Ceylin Karakaya

Cân içinden ansızın bir ok geçti
Vakit herkes için bir hayli geçti
Yayı tutan iplik elleri ah bu hareler nasıl da tanıdı
Ok bedenden ciğere mev’ûd gibi sekti

Ancak vakitsiz bir ihtilâl bu, efendim!
Kumandan âşık, burçlar boş
Öksüz çığlıklarla askerler zilzurna sarhoş
Râm edici bir bozgundur bu, efendim!

Kabul buyurunuz
Yenilgiye sebep olan âşık kumandan gerilsin çarmıha
Sevdanın ateşi yakmış zati onu yakasıya
Bölük bölük sökülmesi bileklerinin
Tasından kıvrım kıvrım âzâ dökülmesinin
Çoktandır yangında olan bir âcizin çarmıha gerilmesinin
Yüreklere korku salacağı yoktur elbet, efendim!

Muattar bir ceylan göründü de ufukta
Kumandan bir halkı Seyhun’a döktü
Ancak üzülmeyin, medet, efendim!
O da ufku ile birlikte heyelâna gömüldü!