Âşık ile Mâşuk Şiiri - Dilsiz Kalem Ebuzer

Bunları tükenen kalemin son damlasıyla yazıyorum
Hayat ırmağının bulanık sularından seçiyorum
Hayat denizinden dökülen mısralarımı

Gece karanlığı hüznü doğurur
Âşıklar kalbinde aşkı yoğurur
Kimi tükenmiş bir kalpte umut doğurur

Gece iki yüzlü bir insan gibi
Bir yüzü siyah,bir yüzü toz pembe
Âşık siyah yüzünde,maşuk toz pembe
Âşık siyahıyla hüznü doğurur
Mâşuk pembesiyle umut doğurur

Ey toz pembe hayallerle geceyi süsleyen sevgili
Tasavvuf ilmine giden yolun başrol oyuncusu
Mecnun'u bezmi eleste ulaştıran yolun yolcusu
Mansur'u enel hakka ulaştıran karakter oyuncusu
Harut ile marutu babile astıran aydan parlak zühre
Melekler uğruna serhoş ve efsunlu

Aşk iki perdeli bir tiyatro
Birinci perde âşık
İkinci perde mâşuk
Ben âşık ..Sen mâşuk