Âşık çöllerinin serap sarhoşluğu

En büyük arazi, yalnızlık......

Zom haneleri "Şok" dolar
Ellerimin üstüne, hissederim.

Serap ışıldar önümde
Sınırı gömdüğüm yerdesin, Sen.

İçimdeki virgülleri
Bitirdiğim zaman fikrimde

Kendi renginde "O" oluşma bahsidir buhar.

Bir ilham vardır gelen
Ufuklardan dergâha...

Kendi cenginle "Sen" buluşma şeklidir bulut,

Bir naat vardır giden
Umutlardan Bargâha...

Kendi kendine "Ben" konuşma vaktidir yağmur;

Dışımdaki Noktaları
Erittiğim düşer aklıma

En koyu karanlık, sensizlik......

Kum taneleri yok olur
Ayaklarımın altında, Hisse derim,

Çöller kaybolur beynimde
Sıfırı gördüğün yerdeyim, Ben.