Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir usta, bir başka ustayı ne de güzel anlatmış. Cinasi hocamıza eskimiyecek güzel bir hediye vermişsiniz. Cinasi hocamıza bizler ne söylesek azdır. Söylenecek söz ve dizeleri, söyleyen dilinize, yazan kaleminize ve emeğinize sağlık. Kutluyorum sentezi üstad. Selamlarımla
Cinasliya övgüler az gelir yazan ellere saglik... övgülere layik olmak serefi ne guzel..
Sözleri tatlı sanki, bal dilinde
Yazar çizer kalemi var elinde
Hakikat ehlisi ,Hak kın yolunda
Calışandır Aşık cinasi Hocam.....Zaralı TURAN
Hemşehrim Cinasi hocayı pek tanımam ama dost yürekler ve Sizin sözlerinize bakarak tan bir dörtlük ekledim şiir güzel olmuş muhabbetinizde her daim güzel olsun diyor saygılarımı gönderiyorum
Güzeli anlatmak bütün teması
Muhabbettir onun bıçak, kaması
Haksızlık görünce yüzü,siması
Buruşandır Aşık Cinasi Hocam..
Ben bu veciz ve mümtaz eseri nasıl gözden kaçırdım?...Oysa değerli ağabeyim ve Hak dostu Sayın CİNASİ hocam bizim de kalbimizde baş köşededir. Tevazusu ve engin yüreği ile her zaman saygı duyduğumuz değerli bri üstadımızdır.
Ve siz Değerli Ozan Sentezi kardeşim.
Ne tgüzel bir vefa timsalidir bu, dosttan dosta gönül köprüleri kurmak her şairin harcı olamaz.
Bunu ancak hak rızası ile yola çıkanlar, muhabbetlerini o ruızaya istinaden bina edenler bilir, onlar yaşar ve yaşatır.
Rabbim sürgünümüzün sonunda da kendi muhabbeti ile tutuşan dostlarını birbirinden ayırmaz inşallah...
en kalbi dualarımla...
daima
Bir dost verilebilecek en güzel armağandır bu dizeler. Umarım hepimiz bu güzel dizeleri yazdıracak kadar özel olabilirz dostların yüreklerinde.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize
Ne mutlu ardinda olmez eser ve kutlu izler birakanlara....terikler dost kalemler
Cinasi'yi anlatan her söz noksan, her sanat arızalıdır..
O arızayı en aza indirgeyen ise olsa olsa Sentezi baba olur..
bizlere de takdir ve takrir düşer..
sevgiyle kalın.
Biz böyle anladık böyle tanıdık
Yüreği Hakk burcu ayla tanıdık
Adam gibi adam huyla tanıdık
Erişendir Aşık Cinasi Hocam...
Kalemler usta, yürekler ozan olunca ve bir de dostluklar yürekten olunca işte böyle güzel dizeler düşer sayfaya...
Kutlarım
Saygımla
MERHABA!
ZATINIZI, MUHTEREM EKREM YALBUZ'U VE SAYGI DEĞER İŞTİRAKÇİ KALEM VE KELAM USTALARINI TEBRİK EDİYOR, BAŞARILARINIZIN DEVAMINI DİLİYORUM.
100+ANTO.
VESSELAM...
Gönülden geleni yazmamak olmaz.Nacizane;
Durmaz taşar Anadolu yurduyla,
A dan Z ye dosttur bütün ferdiyle,
Gamlanıp halkının olan derdiyle,
Perişandır Aşık Cinası Hocam..
Susup neme lazım demez zorluğa,
Ses verip söz olur mertçe erliğe,
Görüp görmezlikten gelen körlüğü,
Üruşandır Aşık Cinası Hocam..
Mustafa Kayalı
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta