Aşık Cehenneme Düşse Şiiri - İsmail Dinçer

Cehennem ateşi söndü.
Yerinde bahçeler, ırmaklar oluştu.
Sordular; cehenneme, bu nedir diye?
Sormayın dedi; Bir aşık geldi:
Aşkında görmezdi hiçbir şeyi
Sıratı geçti göremedi.
Cennet neresidir? Bakmadı.
Bana bile bilmeden geldi.

Duyguları o kadar yüceydi ki,
Hep bir tek aşk için yandı.
Hep onu sayıkladı.
Hep onu görür gibi yaşadı.

Kavga nedir bilmedi.
Çıkar gütmedi.
Kin, dünyasına girmedi.
Gözü sevdiğinden gayrısını görmedi.
Bedenini aşk uğruna kaybetti.
Dili ondan başkasıyla konuşmadı.
Gözleri ağlamaktan kör oldu.

Aşkının yüceliğinden,
Gittiği yerleri göremedi.
Onun sarhoşluk hali hiç bitmedi.
O sarhoşlukla bana geldi.

Ben cehennem olarak Aşkı onda gördüm.
Onu seyretmekten ateşimi unutmuşum
Bahçelere, ırmaklara dönüşmüşüm,
Farkına bile varmadım.

Beni ateşim,
Onun aşk ateşinden utandı.
Onun attığı her adımda ateşim söndü.
Yerinde çiçekler açtı.
Onun döktüğü gözyaşlarından,
Irmaklar oluştu.
Onu seyreden her ateş kuyusu,
Yemyeşil bahçelere dönüştü.
Ve o hala aşkından gezip duruyor.
Bastığı yerlerde, ateşler sönüyor.

Benim ateşim,
Aşığın gönlündeki ateşe,
Bakıp bakıp imreniyor
Ona saygısında sönüveriyor.
Ve o burada olduğu müddetçe
Yakmamaya söz veriyor.