Aşığın Soy Ağacı Şiiri - Mehmet Yardımcı

Hazar ötesi Türkmenleri arasında
İki telli tambur çaldım
Koşuklar okudum
Bahşı dediler adıma
At bindim Asya bozkırlarında
Hanların / Hakanların yanında bulundum
Kopuz yaylattım kucağımda
Ozan dediler adıma
Anadolu’da tekkelere sığındım
İlâhi duyguları ünledim usul usul
Doğruluğa
Dürüstlüğe
İnsanlığa çağırdım insanları
Yunus diye göründüm
Hak âşığı dediler adıma

Karacaoğlan’la sevda pınarından aktım
Köroğlu’yla
Dadaloğlu’yla
Pir Sultan’la direndim haksızlığa
Seyranî’yle yerdim kimilerini
Yeri geldi
Ağıt yaktım gidenlerin ardından
Dili oldum halkımın
Sesi oldum
Halk şairi dediler adıma

Kopuzuma bağırsak derisinden tel bağladım
At kuyruğu taktım
Bozkırlarında Orta Asya’nın
Venedik teli kullandım Anadolu’da
Parmakla çalarken kopuzu
Saza tezene vurdum
Yeni makamlar yarattım yeni yurdumda
Saz şairi dediler adıma

Zor günler yaşadım yüzyıllarca
Dîvân modası çıktı horlandım
Yılmadım birlik olup halkımla
Ödün vermedim dilden
Köylük yerlerde sürdürdüm
Çoğu zaman varlığımı
Kimi yerlerde meydan âşığı dediler bana

Okuma yazma bilmedi kimilerim
Kimi zaman
Gönül gözümle çaldım sazımı
Arapgir’de Fehmi
Sivas’ta Veysel
Şah Turna oldum kadınlar arasında
Ümmî âşık dediler adıma

Halk hikâyeleri anlattım
Kimileri başımdan geçen sevdalardı
Çoğu geleneğin ürünü
Atışma yaptım
Muamma çözdüm
Askı astım âşık kahvelerine
Geleneğin yükünü omuzumda taşıdım

El aldım ustamdan
El verdim
Saygıda kusur etmedim saza
Yaşattım âşıklık geleneğini
Dünkü ozandan bugünkü âşığa