Aşığın Ölümü Şiiri - Serdar Ahmet Güzel

Aşığın Ölümü

Bir gün âşık olursun
Zaman durur senin için
Midende kramplar,
Yüreğinde yangınlar vardır.
Uykusuz geçer gecelerin…
Bıraktığın sigaraya
Yeniden başlamışsındır.
Ne varsa yaşam adına
Hepsi onun isminde gizlidir.
Gerçek manayı onda bulmuşsundur.
Bir sözü güldürmüş,
Bir bakışı ağlatmıştır,
Biçare gönlünü…
Umursamazsın dünyayı,
Ne anan vardır ne de baban…
Ne varsa odur,
Gözünde.
Karamıştır,
Ruh dünyan,
Onu görmediğin anda…
İçtiğin suda,
Yediğin yemekte,
Sigaranın dumanında,
Vardır,
Hayali…
Asla yetmez sana,
Birlikte olduğun zaman…
Her varışında güler,
Her gidişinde,
Ölürsün…
Acabalar kemirirken beynini,
Ben,
Evet, ben!
Ama acaba,
Oda seviyor mu diye…
Her sözünü doğru kabul edersin,
Mantığın kabul etmese bile…
Gururun kırılsa da,
Her görüşünde,
Unutursun,
Beyninde çakan şimşekleri,
Ölüm senin için bir hiçtir,
Yoktur ondan ötesi…
Ve bir gün anlarsın,
Seni hiç sevmediğini…
Korumak istersin,
İncinmesin diye.
Feda etmişsindir,
Onun uğruna,
Otuz üç seneni…
Anlatırsın onu çok sevdiğini,
Zarar göreceğini…
Ama
İşte bir,
Cevap uyandırır,
Seni,
O senin dünyan,
Ahretin olmuştur.
Sense onun boş vakti.
Değeri yoktur,
Yaşananların,
Değeri yoktur,
Duyguların,
Ciğerin acır,
Sigara üstüne,
Sigara,
Sigara,
Üstüne sigara…
Demiştir ya,
Sana,
Özel hayatım var,
Israr edersen aramam diye,
İşte anlarsın,
Özel olmadığını…
Ciğerin dökülür,
Kalbin durur,
Beynin zaten yoktur,
Aşkın körlüğünde…
Sen bitmişsindir,
Artık arkadaş,
Ne hallere düştüm diye…
Ölmek bir an aklına gelir,
Manası yoktur,
Hiçbir şeyin,
Sen ölmüşsündür.
Yaşar diye bilirlerken seni…

20.01.2006 saat: 18.05