“Fırtına”ları aklına düşür,
“Feyezan”ları düşle,
Onlar 7 harften ibaret değildir;
-insanı önüne katıp götürür.
Deniz ve ormanı gözle;
Uzaktan birşey belli etmez
Israrla baktığında doğasına;
-sevecen kıpırtılar görürsün.
Irmağı ve yağmuru dinle;
Sesi yutmuş gözükür
Kulak kabartınca hele;
-ruhun huzura kavuşur.
En iyisidir içyüzünü bilmek;
Aslına inmek herşeyin,
En kötüsüdür yanan göktaşını;
-kayan yıldız sanmak..
20.08.1998
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 27.12.2007 10:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Doğa ile anlatılabilmeli herşey, zaten biz de doğal değil miyiz? Sevdanın yapay olabileceğini düşünenlere direncimdir. Tabii ki, ruh katmadan olmaz hiçbirşey. Saygılarımla..
![Orhan Tiryakioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/27/asigin-dogasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!