Aşığın Ahı Şiiri - Oğuz Yazıcı

Sonbaharda dökülen sararmış bir yaprağım.
Yaşayan bir ölüyüm, yalnızlıklar toprağım.

Bir yanımda yalnızlık, bir yanımda acı var.
Bu ciğer yangınının nerede ilacı var?

Bir tek sana muhtaçken, seni isterken yürek,
Çaresizlik denilen bela bu olsa gerek.

İlmik ilmik boynumda düğümlenirken canım
Neden hala sızlıyor, kan ağlıyor sol yanım?

Bu sevda meşakkatli, bu hasretler çok ağır.
Ne senin gözlerin kör, ne de kulağın sağır.

Bunca yılın ardından sana geldim diyorum.
Duymuyorsun sesimi, ölüme gidiyorum.

Ne bu özlem tükenir, ne de bu sevda biter.
Bir yıldız kadar uzak ışığım olsun yeter.

Ayaklarım yürür mü basmadan izlerine?
Gözlerim nasıl yaşar değmeden gözlerine?

Kulağımdan gider mi içimi yakan sesin?
Kokmaz mı buram buram o gül rengi nefesin?

Bu dünya bana küçük, bu dünya bana çok dar.
Vicdanın yüreğinde kaldıysa zerre kadar,

Üzme artık seveni, dökülmesin bu yaşlar.
Artık kalp kırılmasın, bahara dönsün kışlar.

Hangi kul bir şey diler bu kadar, ilahından?
Hangi ah ağırdır ki bir aşığın ahından?

(06.06.2012)